We blijven doorgaan

Na een korte nacht door luidruchtige buren mogen we weer stappen, vandaag was het 23 km, een makkie!

Eigenlijk moeten we wel voorzichtig zijn om niet door politie of rijkswacht opgemerkt te worden, want het mag niet. De personen die we soms passeren daarentegen, zijn vooral nieuwsgierig en heel vriendelijk. Ik vermoed dat ze de maatregelen ook niet echt koesteren.

We zijn er nu allebei op ingesteld en genieten van de wisselende landschappen waar we doorgaan.

Eerst passeren we de gevangenis of penitentiaire instelling van Beauvais, en dan mag Dax vrij in de velden.

Hey, hier ligt heel veel vuursteen. Dat vraagt wat opzoekingswerk over de geografie van dit gebied. De velden worden afgewisseld met beboste heuvels.

Na de immense graanvelden passeren we enkele grote stallen met melkvee (denk ik toch), en wat later zien we een paar haras of paardenfokkerijen. De dorpjes liggen telkens in een kom, en we dalen en klimmen ertussen door.

Als we het hotel bereiken na een laatste fikse klim, voel ik wel het gebrek aan nachtrust. Maar een lekkere maaltijd maakt de dag volledig geslaagd.