Halfweg ...

Nu ik zeker halfweg ben, wil ik toch even stilstaan bij wat ik had verwacht en wat ik tot nu toe ervaren heb.

Eerst en vooral heeft Dax volledig de verwachtingen ingelost. De hinderpalen die ik had verwacht, heeft zij door haar charme en door de welwillendheid van de personen die ik tegenkom, integraal kunnen overwinnen. Wachten buiten aan de supermarkt, bij mijn rugzak? Ze is de lokale attractie op dat moment! In de kamer blijven terwijl ik alleen boodschappen wil doen? Super, ze moet toch slapen ...

Introductie in de logeerplaats? Zelfs de meest terughoudende valt voor haar!

Een goed idee was het balletje meenemen! Dat helpt om haar tijdens de rustdagen te stimuleren.

Voor mij had ik meer moeilijkheden verwacht ivm. logeren. Ik heb snel de knoop moeten doorhakken om op voorhand te reserveren en degelijke overnachtingsplaatsen te zoeken. Onze slaap is cruciaal om vol te houden.

De tent sleur ik mee maar is nog maar 3 keer gebruikt. Dat vind ik geen probleem, liever zo dan te betreuren dat deze optie niet zou kunnen.

Het weer laat ook niet toe om risico's te nemen.

Wat ik helemaal niet verwacht had, was dat de ontmoetingen zo persoonlijk zouden zijn. Iedereen die mij ontvangt, is behulpzaam, open (met hele levensverhalen erbij) en luistert echt naar mijn verhaal!

Terwijl ik wandel, neemt de weg zoeken veel tijd in beslag. Ook het opletten dat Dax in orde is, vraagt veel aandacht.

Dus denken dat ik veel zou kunnen nadenken over het leven, is minder geworden dan ik dacht. Maar de rijkdom aan impressies en ontmoetingen compenseert ruimschoots!

Het blijft een avontuur dat ik met volle teugen beleef!